● "كعبه ام بر لب آب ،
كعبه ام زير اقاقي هاست.
كعبه ام مثل نسيم ، مي رود باغ به باغ ، مي رود شهر به شهر."
-سهراب سپهري


اون موقع ها عاشق ِ شعر بودم... بخصوص شعر ِ نو. از وقتی که سر و کارم به فرنگستون افتاد، اينقدر برای گذار ِ شب و روز بايد چيزای جديد ياد ميگرفتم که ديگه جايی برای دلمشغولی های ساده ام نمونده بود. الان چند وقتيه که دارم دوباره کتاب و شعر و ميارم جزو ِ زندگی ِ روز مره ام. نه اينکه چيزی نميخوندم ها، ولی بيشتر درسی. آدم مياد تو يه مملکت ِ ديگه و بايد با همه چی خودشو وفق بده که جا بيافته.
□ نوشته شده در ساعت 10:33 AM توسط Koozeh Banoo